De free style is een demonstratievorm met de nunchaku, uitgevoerd op muziek. Met deze vorm is de sport in feite begonnen in 1984. Geheel ‘vrij’ zijn de deelnemers aan deze vorm niet. Ook hier is een reglement waar de beoefenaars zich aan dienen te houden.
In 1988 werd dit reglement leven ingeblazen door onder ander Ron Zoet en Richard van Asdonck. Beide sportdocenten hebben veel ervaring met het beoordelen als jurylid of scheidsrechter van andere –Olympische- sporten. Het free style heeft in de loop der jaren een enorme ontwikkeling doorgemaakt.
De mogelijkheden met de nunchaku lijken onuitputtelijk en steeds weer ‘toveren’ de free style specialisten nieuwe technieken tevoorschijn. Naast het amusementsgehalte moet de oefening een ‘budo-karakter’ vertonen, een bepaald vechtkundige waarde.
De evolutie van het free style heeft in de loop der jaren veel grote namen binnen de sport opgeleverd. Bruce Sattler en Volkert de Weijer hebben deze discipline een impuls gegeven toen de show en amusementswaarde nog de belangrijkste ingrediënten vormden.
Dat was in de jaren 1987-1989. Vanaf 1990 kwam het tijdperk van Marco Smits die excelleerde op dit onderdeel en het publiek in vervoering bracht. In het midden van de jaren 90 waren het onder andere Patrick Hennen en Wouter de Boer die dit onderdeel naar zich toe trokken.
De laatste jaren wordt er strijd gevoerd door een selecte groep nunchaku-ka’s die in alle disciplines uitblinken. Joris van den Berg, Mario Brenters en Ricardo Mols steken elkaar naar de kroon en stuwen de sport daarmee naar een steeds hoger niveau.
